هـــزار جـهد بــکردم که سـر عشـق بپوشـم
نبـــود بر ســر آتــش میسـرم کـه نجـوشــم

دلـم فــدای غــم تـو کـه غیـر دل چـه سزایت
وگــر مـراد نـیــابم بـه قــدر وســع بـکــوشـــم

بـه پای هـمت عشقت قـدم نهـم به دو عالم
بـه پـیش پای غـلامت غـلام حلقه به گوشم

مــــرا به هیــچ بــدادی و من هنــوز بــرآنـــم
کــه از وجـــود تو مویی به عالمی نفروشـــم

سـلامت سـر خـود را به پای عشـق نـهــادم
مگــر ز دست طبیــبان نمی ز بـاده بنوشـم

به هـوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایـل تو بـدیـدم نه عقل ماند و نه هوشم

دلم نخواست بگویم حدیث عشق که اشکم
نــداد مهــلت دیگـــر که ســـرعشــق بپوشم

حالا اگه گفتید چند تا از این بیتها مال سعدی بود چندتاش مال ع.ش.ق؟

علی شیخ پور - 21 دی 1381