کاش که شاعر بودم
شاعران می فهمند
شاعران می گویند
گاهگاهی هم نه.
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند
یادگار غم ایام بلند
یادگار ترک آینه ها
یادگار چشمه
شاعران سر کوه چه مقامی دارند....
- وای !
چه پیچیده سخن می گویی؛
باز چه فکری داری؟
قرن ما شاعر اگر داشت هوا بهتر بود
قرن ما شاعر اگر داشت چه می دانستی
گل چه پر معنا بود
مردم کوچه ما
شعر اگر می خواندند
که نه تنها دیوار
کوچه هم زیبا بود!
جای قانون جهانی
عشق اگر حاکم بود
همه شاعر بودند....
ـ آری ای کاش که می فهمیدم
تو چه با ذوق سخن می گویی!
قرن ما روح اگر داشت
لطافت می داشت
چه بی معنا بود ، سرخی تنگ غروب،
سرخی دلتنگی
قرن ما عشق اگر داشت
چه راحت می شد
سهم دل را به همه می دادیم
و چه زیبا می شد! پیش هم می ماندیم
آری آری
قرن ما عشق اگر داشت،
لطافت می داشت ،
قرن ما روح اگر داشت
همه شاعر بودند....
- کاش که شاعر بودم...
علی شیخ پور - 3 اسفند 1381
استفاده از مطالب آموزشی این وبسایت با ذکر منبع مجاز می باشد |