چه خوش کردی که در دل خانه کردی
چه خوش آشــفـتگی را شــانه کردی

مـرا در آتـش عشـقـت بـسـوزانــــ
دی و آخــر مــرا پـروانــه کـردی

بـه سـحر ابرو و چشمان خود مـســ
جد و محــراب را مـیخـانـه کـردی

چــه زیـبا در غـم دوری مـرا نـقـــ
ش اول کــردی و افـســانـه کـردی

گـمـانـم دوســـت داری تــو دیــوا
نـه هـا را کـه مـرا دیــوانه کـردی

دلـم را بـا لـب مـــرز جـنـــون آ
شـــنا کـردی و هی بیـگانه کردی

اگـر چـه دیـر بــاریـدی ولـی دشـــ
ت ســـوزان مـرا گـلـــخانه کردی

علی شیخ پور - 17 تیر 1383